વિઠ્ઠલભાઈ દેલવાડીયાએ પતંગબાજી માં ગુજરાત નું નામ રોશન કર્યું છે

Vithalbhai Delvadiya – Navsari

નવયુવાનોને શરમાવી દે એવા ગુજરાતના જાણીતા પતંગબાજ અને ૨૫ થી પણ વધુ આંતરરાષ્ટ્રીય પતંગ મહોત્સવમાં ભાગ લઈને ૧૫૦ થી વધુ ટ્રોફીઓ સાથે ૪ ગોલ્ડ મેડલ મેળવી ચૂકેલા દક્ષિણ ગુજરાતના નવસારી જીલ્લાના જલાલપોર તાલુકાના સાગરા ગામના ૭૭ વર્ષીય વિઠ્ઠલભાઈ દેલવાડીયા આજે પણ ફીરકીના તાલે પતંગોને આકાશમાં નચાવી રહ્યા છે. ગુજરાતના એકમાત્ર વિઠ્ઠલભાઈ દેલવાડીયા જેઓ અવનવી ડીઝાઈનના રેપ સોપ નાયલોનના પંતગો પોતાની કારીગીરીથી જાતે સિલાઈ કરી બનાવે છે અને વિવિઘ પક્ષીઓના આકાર સાથે એક સાથે ૫૦૦ જેટલા પતંગો આકાશમાં સુશોભિત કરે છે. દેશ અને વિદેશોના કાઈટ ફેસ્ટીવલમાં પોતાનું કરતબ તેમણે બતાવેલ છે. ઈ. સ ૧૯૫૨મા ૧૨ વર્ષની ઉમરે બિહારના પટના ખાતે પતંગ મહોત્સવમાં ભાગ લઇ વિઠ્ઠલભાઈએ પ્રથમ ક્રમ મેળવેલ હતો તેઓએ ડો રાજેન્દ્ર પ્રસાદ, અટલબિહારી બાજપેયીથી માંડીને નરેન્દ્ર મોદીના હાથે સન્માન મેળવેલ છે. તેમજ મદ્રાસમાં એક દોરી સાથે ૫૦૧ પતંગ ચગાવવાનો રેકોર્ડ પણ હજી તેમના નામે બોલે છે. નાનપણથી જ પતંગ ઉડાડવાના શોખ ને લીધે ૭૭ વર્ષીય વિઠ્ઠલભાઈ દેલવાડીયા પતંગબાજ વિઠ્ઠલકાકા તરીકે ફેમસ છે. દેશ – વિદેશ અને ઘણા રાજ્યોમાં પોતાનું કૌશલ્ય બતાવી પતંગબાજી માં ગુજરાત નું નામ રોશન કર્યું છે.

બાંટવાનાં લખધીરભાઇ ની હાથવણાટની કલા ખરેખર અદભુત છે

Lakhdhirbhai Parmar – Batva

જૂનાગઢ : કોઇ તમને કહે કે કપડા, ઝૂલા કે લગ્ન મંડપ,  કોઇપણ પ્રકારનાં મશીન, સોય કે સંચા વગર તૈયાર થાય છે તો તમને પહેલા આ વાત ગળે નહીં ઉતરે તમે કહેશો કે આવું કઇ રીતે થાય પરંતુ આટલી જ નહી 300 થી પણ વધુ વસ્તુઓ માટે હાથની આંગળીને જ એક વૃદ્ધે બનાવ્યું છે જી હા, બાંટવામાં રહેતા લખધીરભાઇ પરમાર છેલ્લા 30 વર્ષથી કોઇપણ પ્રકારનાં મશીન વગર ગાંઠોનાં ગણિતથી આવી વસ્તુઓ બનાવી રહ્યા છે એટલુ જ નહી તેમની આ હાથ વણાટની કલા દેશ – દુનિયામાં પણ ખ્યાતી પણ પામી છે માત્ર થોડુ ભણેલા લખધીરભાઇએ કલાને કોઇ સીમાડા નડતા નથી તે કહેવતને સાર્થક કરી છે એટલું જ નહીં આ કલાને તેણે જીવી જાણી છે. બાંટવાનાં લખધીરભાઇ કડવાભાઇ પરમાર ઉર્ફે સુધીરભાઇને આજથી 30 વર્ષ પહેલા તેમના બહેને એક પર્સ બનાવવા માટે રેશમની દોરી આપી અને ગાંઠ વાળતા શીખવ્યું બસ ત્યારથી મનમાં વિચાર ઝબક્યો કે જો આ રીતે એક પર્સ બનતુ હોય તો અન્ય વસ્તુઓ કેમ ન બને અને ત્યારથી તેમની ગાંઠનાં ગણિતની સફર શરૂ થઇ. માત્ર એક રેશમ કે કોટનની દોરીમાંથી કપડા, બુટ, સ્કટ, ટોપ સહિતની વસ્તુઓ સુધીરભાઇ બનાવ્યા લાગ્યા બાદમાં તેઓએ એનઆઇએફડી અને નીફ્ટનાં વિદ્યાર્થીઓને પણ તાલીમ આપી ધીમે – ધીમે તેમની કલા દેશ-વિદેશમાં ફેલાવા લાગી એમાંય, ગાલીચા, ઝૂલા, લેડીઝ વેર અને ગૃહ સજાવટની વસ્તુઓની માંગ દિન પ્રતિદિન વધતી ગઇ પરંતુ ત્યાં તેમને પૈસા તો ખૂબ મળ્યા પરંતુ જે ક્રેડીટ મળવી જોઇતી હતી તે ન મળી અને અંતે તેમણે આ સંસ્થા સાથે છેડો ફાડ્યો લખધીરભાઇ કહે છે કે અત્યાર સુધીમાં 500 થી વધુ ઝૂલા અમેરીકામાં વેચાયા છે. સરકાર દ્વારા લખધીરભાઇને આ કલા બદલ 2003 માં રાજયપાલનાં હસ્તે વોલપીસ હસ્તકલા કારીગરી ક્ષેત્રનો પ્રથમ ક્રમનો એવોર્ડ મળ્યો છે તેઓ દોરી કામથી થ્રીડી ઇફેકટમાં પણ કામ કરી શકે છે પરંતુ અફસોસ એ વાતનો છે કે આ કલા અત્યાર કોઇ શીખવા તૈયાર નથી જો સ્ત્રીઓ ઘર બેઠા આ કલા શીખે તો એક સારી રોજગારીની તકો પણ ઉભી થઇ શકે તેમ છે  ત્યારે જૂનાગઢ કે અન્ય શહેરનાં લોકો કલા શીખવા માંગતા હોય તો તેઓએ પોતાનો સંપર્ક કરવા જણાવ્યું છે.

ગુજરાતની ઐતિહાસિક ભવાઇ ઇતિહાસ બનીને રહી ગઇ છે

Bhavai in Gujarat

સુરેન્દ્રનગર : “માથે ઓઢી ઓઢણી, પગે બાંધ્યા ઘૂઘરા, અમે ઘાઘરી પેરીને પડમાં ઘૂમ્યા, જોનારા કોઇ ન મળ્યા…” કવિ કાગબાપુએ લખેલી આ કવિતા વર્તમાન સમયે ભવાઇના કલાકારો માટે યથાર્થ સાબીત થઇ રહી છે. ભૂલાઇ રહેલી ભવાઇથી ગુજરાતના અનેક અદના કલાકારોને રોજીરોટીના ફાંફા છે ત્યારે વિસરાઇ રહેલી ભવાઇની ભવ્ય વીરાસતને બચાવવા માટે કલાકારો પરસેવો પાડી રહ્યા છે પરંતુ મનોરંજનના આજના ફાસ્ટ યુગમાં શું ભવાઇની આ કલાનો અદકેરો વારસો રંગભૂમિ પર નહી પરંતુ કાગળ પર જ રહી જશે..??  27 માર્ચના વિશ્વ રંગમંચના દિવસે ફરીથી ભૂંગળા ધણધણી ઉઠશે।.? આ સવાલ ખાસ કરીને બેકાર બનેલા ભવાઇના કલાકારો માટે મહત્વનો બની ગયો છે. રંગભૂમિના કલાકારોનો એક સમયે દબદબો હતો. ગામમાં ભવાઇનો ખેલ રમવાની જાહેરાત થતાની સાથે ગ્રામજનોમાં અનેરો ઉત્સાહ ફેલાઇ જતો હતો પરંતુ આજે પરિસ્થિતિ બદલાઇ ગઇ છે. લોકો માટે મનોરંજનના એક પછી એક આધુનીક સાધનો સામગ્રી બજારમાં વેચાય છે અને આથી જ ભવાઇની કલાનો મહામૂલો વારસો વિસરાઇ રહ્યો છે. ભવાઇનું પાત્ર ભજવનારને કયારેય માઇકની જરૂર પડતી ન હતી બૂલંદ અવાજે તેઓ નાટક ભજવતા હતા ગામમાં ભૂંગળાનો એક અવાજ સાંભળતાની સાથે લોકો નાટક જોવા માટે ભેગા થઇ જતા હતા ભવાઇમાં ભૂંગળા, તબલા, વાજા પેટી, મંજીરાનો જ તાલ લેવામાં આવતો હતો. ત્યારે ભૂલાઇ રહેલી કલાની ધરોહરને બચાવવા માટે  ભવાઇના ઘણા કલાકારો મથામણ કરી રહ્યા છે  ભવાઇમાં જે નાટકો ભજવાતા તેમાં ઐતિહાસિક, વિરતા, ત્યાગ, પ્રેમ કહાની આધારીત નાટકો ભજવવામાં આવતા હતા. જેમાં ખાસ કરીને જશમા ઓડણ, જનંદા ઝૂલણ, શેલ બટાઉ, મોળકલા જેવા વેશ ભજવવામાં આવતા હતા.  ભવાઇમાં કલાકારની ચાલનું ખૂબ મહત્વ હોય છે. કલાકારની ચાલ તે આગવી ઓળખ છે. સાત પગલાની જુદી જુદી ચાલમાં સીધી ચાલ, દોઢની સાંટી, છ છૂમની ચાલ, ગોળ ચક્કર ચાલ, આડી દોઢની ચાલ, ખટેરીયો, ચોથ ચકરીયાની ચાલનો સમાવેશ થાય છે.

લક્ષ્મી ગુજરાતી ભાષાનું પહેલું નાટક ગણાય છે જેને  ૧૬૪ વર્ષ પહેલાં દલપતરામે રચ્યું હતું સમયના પ્રવાહે ફિલ્મી ટીવીના માધ્યમો વધી જતાં રંગભૂમિ વિસારે પડી છે. ગુજરાતી રંગભૂમિને લાગેવળગે છે ત્યાં સુધી  ૧૫૦ થી વધુ વર્ષ પહેલાં ઈ.સ.૧૮૫૧ માં પારસી લોકોએ ગુજરાતી નાટક ભજવવાની મુંબઈથી શરૃઆત કરી હતી. ત્યારબાદ માદન કંપની, પારસી ઈન્પીરીયલ, મુંબઈ ગુજરાતી નાટક મંત્રી વિજય નાટક કંપની અન્ય સંસ્થાઓ દ્વારા નાટકો ભજવવાની પરંપરા આગળ વધારી હતી. જેમાં ધાર્મિક નાટકો સહકુટુંબ માણી શકાય તે રીતે ભજવાતા. જેમાં માલવપતિ મુંજ, સત્તાનો મદ, વડીલોના વાંકે,  નળ દમયંતિ વગેરે ધૂમ મચાવતા હતા. સને ૧૯૧૦ થી ૩૦ નો ત્રણ દાયકાનો સમય ગુજરાતી રંગભૂમિનો સુવર્ણકાળ ગણાતો જેમાં મુંબઈની નાટય સંસ્થાઓ સુરત, વડોદરા, અમદાવાદ, કચ્છ, સૌરાષ્ટ્ર, કરાંચી અને  બર્મામાં આવા લોકભોગ્ય નાટકો ભજવી જનતામાં ભારેે પ્રતિસાદ મેળવતા હતા કહેવાય છે કે રાત્રે ૯-૦૦ થી શરૃ થતાં નાટકો પ્રજાનો વન્સમોર  ઝીલતાં ઝીલતાં પરોઢીયાના ૪ વાગી જતા હતા. તેની ખબર પણ પડતી ન હતી. આમ, મીઠા લાગ્યા છે મને આજના ઉજાગરા, જોતીતી વાલમની વાટ રે, અલબેલા કાજે ઉજાગરા,  મુંબઈની ઈલેકટ્રીક ટ્રેનોમાં પ્રજા લોકપ્રિય નાટકોના નામ ચાકથી લખતી હતી એવી નાટકોની ચરમસીમા હતી.

આ છે કુંવારા પત્રકાર પોપટલાલ નો સાચો પરિવાર..!!

Shayam Pathak Family

તારક મેહતા કા ઉલ્ટા ચશ્મા સબ ટીવી પર પ્રસારીત થનારી દૈનિક ધારાવાહીક છે. આ ધારાવાહીક ની શરુઆત ૨૮ જુલાઇ ૨૦૦૮ ના રોજ થઇ હતી તે મુખ્યત્વે ગુજરાતી લેખક તારક મહેતા ની સાપ્તાહીક શ્રેણી “દુનિયાને ઉંધા ચશ્મા” પર આધારિત છે. આ ધારાવાહીક ભારતીય ટેલિવિઝન ની સૌથી લાંબી ચાલનારી દૈનિક ધારાવાહીક છે. આ ધારાવાહીકનો સેટ દાદાસાહેબ ફાળકે ફિલ્મસિટી સ્થિત સ્ટુડિયો ખાતે નિર્માણ કરવામા આવ્યો હતો જેનું માર્ચ ૨૦૧૨ મા નવીનીકરણ કરવામા આવ્યુ હતુ.. આ સીરિયલમાં પત્નીની શોધ કરતાં પત્રકાર પોપટલાલ એટલે કે શ્યામ પાઠક હકીકતમાં પરણેલા છે તેમણે બી.કોમ. પછી સી.એ.નો અભ્યાસ કર્યો છે ત્યારબાદ ત્રણ વર્ષ સુધી દિલ્હીની નેશનલ સ્કૂલ ઓફ ડ્રામામાં તાલીમ મેળવ્યા બાદ છેલ્લાં બાવીસ જેટલા વર્ષથી તેઓ નાટયક્ષેત્ર સાથે સંકળાયેલાં છે. મુંબઈમાં સ્ટેજ શો કરતી વેળા રશ્મી નામની દક્ષિણ ભારતીય યુવતિ સાથે તેનું મન મળી ગયુ અને બંન્ને પરણીગયા હતા આજે તેમને સાત વર્ષની પુત્રી નિયતિ તથા ચાર વર્ષનો પુત્ર પાર્થ અને  શિવમ એમ ત્રણ  સંતાનો છે. મુંબઈમાં તેઓ ઘાટકોપરની ગુજરાતી ચાલી માં રહે છે અને શ્યામ પાઠકને રોટલી સિવાય ઘણું રાંધતા આવડે છે પત્રકાર પોપટલાલ એટલે કે શ્યામ પાઠકે વાસ્તવિક જીવનમાં પત્રકારો વિશે પોતાનો અભિપ્રાય આપતાં જણાવ્યુ હતું કે પત્રકારનું જીવન અનેક અનિશ્ચિતતાઓ અને પડકારોથી ભરેલું હોય છે દરરોજ સવારે ઘરેથી નિકળ્યા પછી તેમને ખબર જ નથી હોતી કે આજે કઈ ઘટના અને પડકારનો સામનો કરવાનો છે. શ્યામ પાઠક વાંચનના શોખીન છે કામની વ્યસ્તતા વચ્ચે પણ તેઓ પરીવારને  હમેશા પ્રાથમિક્તા આપે છે અને રજાના દિવસોમાં તેઓ પરીવાર સાથે જ્ રહેવાનું પસંદ કરે છે તો કુવારા પત્રકાર પોપટલાલ ના સાચા પરીવાર મળવાની મજા આવી ને..!!

ગામડાંની મહિલાઓ અહીં તાલીમ લઈને રેડિયો જોકી બને છે

FM Radio Station in Manipur

અમદાવાદ ના સાણંદ પાસે આવેલા મણીપુર ગામના આ રેડિયો સ્ટેશનને મહિલાઓ રૂડો રેડિયો તરીકે ઓળખે છે. સેવા એકેડમી નામની સંસ્થા દ્વારા આ રેડિયો સ્ટેશનનું સંચાલન કરવામાં આવે છે. આ એકેડમીનો મુખ્ય ઉદ્દેશ્ય મહિલાઓને ટ્રેનિંગ આપી લીડરશીપના ગુણ વિકસિત કરવાનો છે. તેના માટે મણિપુરમાં ટ્રેનીંગ સેન્ટર છે. અહીં રાજ્યભરની પસંદ થયેલી મહિલાઓને તાલીમ આપી ગામડાઓમાં અન્ય મહિલાઓને તે સેવા આપવા માટે પ્રેરિત કરવામાં આવે છે. તેની અંદર એક ખાસ બાબત પર ભાર મૂકવામાં આવ્યો છે, જે  છે કમ્યુનીકેશન  એક તો મહિલાઓ સારી રીતે લોકો સુધી તેમની વાત પહોંચાડે અને તેનાથી લોકોને ફાયદો થાય એમ બેવડા ઉદ્દેશ્યને સાર્થક કરવા માટે આ રેડિયો સ્ટેશનનું નિર્માણ થયું છે. સેવા એકેડમીની સ્થાપના ઇલા ભટ્ટ દ્વારા કરવામાં આવી છે જેઓ હાલમાં ગુજરાત વિદ્યાપીઠના ચાન્સલર પદે છે  ઉપરાંત  તેમને અગાઉ પદ્મભુષણ એવોર્ડથી પણ સન્માનિત પણ કરવામાં આવ્યા છે.  ૨૦૦૯ ની સાલમાં સરકાર તરફથી લાયસન્સ 30 લાખ રૂપિયાના ખર્ચે સ્ટુડીયોનું નિર્માણ કરવામાં આવ્યું

આ રેડિયો દ્વારા ૧૦  કિલોમીટરની ત્રિજ્યામાં 90.4 એફએમ બેન્ડ પર ૪૦ ગામડાઓમાં પ્રસારણ જાય છે. મહિલાઓ દ્વારા જ સંપૂર્ણપણે સંચાલિત આ સ્ટુડીયો બાળકો, વડીલો, મહિલાઓ, સ્વાસ્થ્ય, શિક્ષણ તેમજ મનોરંજનના અલગ અલગ કાર્યક્રમો રજૂ કરે છે. સ્વાસ્થ્ય માટે તબીબોની ટીમ દ્વારા પ્રશ્ન જવાબના સેશનના માધ્યમથી લોકોની શંકાઓનું સમાધાન કરવામાં આવે છે. બાળકો માટે ખાસ કાર્યક્રમો અહીં પ્રોગ્રામ કરવામાં આવે છે. પ્રેરણારૂપ કિસ્સાઓનો ઉલ્લેખ તેમજ જાણીતા લોકોના ઇન્ટરવ્યૂ લોકો સુધી પહોંચાડવામાં આવે છે. મહિલાઓ માટે રસોઇ થી માંડીને અન્ય જરુરી માહિતીની ટિપ્સ પણ રજૂ કરવામાં આવે છે. સંચાલકોના જણાવ્યા પ્રમાણે ઘણા કિસ્સાઓમા અન્ય ગામડાઓમાં વ્યસન મુક્તિ અને સ્વાસ્થ્યના અન્ય સકારાત્મક ઉદેશ્યમાં અહીંથી રજૂ થતી માહિતી લોકોને ફળી છે. પરિણામે ઘણા લોકોએ વ્યસન ત્યજ્યુ પણ છે તેમજ સ્વાસ્થ્યને લઇને જાગૃતિ આવી છે. આ માટે  મહિલાઓની ટીમ પ્રોગ્રામિંગ માટે રિસર્ચ કરે છે. લોકોના પ્રતિભાવ જાણે છે અને કાર્યક્રમથી તેમને શું ફાયદો થયો તેના વિશે માહિતી મેળવે છે. તે સિવાય તેમની માંગણીઓ પ્રમાણે કાર્યક્રમ ડિઝાઇન કરે છે. દરરોજ સવારે ૯  વાગ્યાથી ૧ વાગ્યા સુધી ચાર કલાક માટે કાર્યક્રમ રજૂ થાય છે. જેને બપોરના ચાર વાગ્યા પછી ફરી પ્રસારિત કરવામાં આવે છે. અહીં પસંદ કરાયેલી મહિલાઓને રેડિયો સિવાય કોમ્પ્યુટર, આઇટી અને અન્ય વોકેશનલ કોર્સની તાલીમ પણ વિના મૂલ્યે આપવામાં આવે છે. ત્રણ મહિનાની અંદર મહિલાઓને દરેક ટ્રેનિંગ આપીને પ્રોત્સાહિત કરવામાં આવે છે. મોટાભાગની મહિલાઓ  ૧૦ – ૧૨   ધોરણ સુધીનો અભ્યાસ ધરાવે છે જે હવે ન માત્ર કોમ્પ્યુટરને સારી રીતે ઓપરેટ કરે છે પણ સ્ટુડીયોમાં સ્ક્રિપ્ટિંગ, એડીટિંગ અને વોઇસ ઓવર પણ આસાનીથી કરી શકે છે. ગામઠી ભાષાથી થતી રજૂઆતના લીધે લોકો સુધી સચોટ રીતે સંદેશો પહોંચે છે, તેમ સંચાલકોનું કહેવુ છે.

સુરતના ભીમપોરના વયોવૃદ્ધ આજે ૮૮ વર્ષે પણ સંગીત શીખવાડે છે

Prabhubhai Bhagat – Bhimpor

સુરત : નાનપણમાં આર્થિક પરિસ્થિતિ ખરાબ હોવાના કારણે સંગીત શીખવાની ઇચ્છા અધુરી રહી પરંતુ ૫૦ વર્ષની ઉંમરે ફરી આ તક મળતા સુરતના ભીમપોરનાં પ્રભુભાઇ રામજીભાઇ ભગતે સંગીત શીખવાનું શરૃ કર્યું અને આજે ૮૮ વર્ષની ઉંમરે તેઓ સંગીત પ્રેમીઓને સંગીત શીખવાડી રહ્યાં છે. આ નવયુવાન વડીલની બીજી ખાસિયત એવી છે કે, તેઓ સંગીતના તમામ સાધનો જાતે જ બનાવે છે. વાત છે સને ૧૯૩૪-૩૫ની, હું પાંચમા ધોરણમાં હતો ત્યારે શિક્ષકે જોયું કલાસમાં બે જ છોકરાઓ છે છઠ્ઠા ધોરણમાં આવશો તો હું બે છોકરાઓને ભણાવીને શું કરીશ એના કરતાં તું ઉઠી જાય. બસ ત્યારથી સ્કૂલ છોડી એ છોડી ફરીવાર ભણવાની તક ક્યારેય મળી નહીં. નાનપણમાં સંગીત શીખવાની અદમ્ય ઇચ્છા હતી પણ શીખવા માટે પૈસા ન હતા. એટલે એ ઇચ્છા પણ અધુરી રહી. જીવનચક્ર આગળ વધ્યું અને ભણ્યા ન હતા છતાં પણ કન્સ્ટ્રકશનના ધંધામાં ફાવટ આવી ગઇ અને અચાનક ૫૦ વર્ષની ઉંમરે સંગીત શીખવાની તક ફરી સામે આવી. નાનપણની અધુરી ઇચ્છા પૂર્ણ કરવા આ તકને ઝડપી લઇને સંગીત શીખવાનું શરૃ કરી દીધું. સુરતના કાંઠા વિસ્તારના ભીમપોર ગામને પ્રભુભાઇ રામજીભાઇ ભગતની આ વાત છે. જીવનના ઉતરાર્ધમાં તેમણે જાણીતા સંગીતકાર પાસે તાલીમ લઇ સંગીતમાં જબરજસ્ત નિપૂર્ણતા મેળવી છે. આજે તેઓ ૮૮ વર્ષના થયા છે પરંતુ આજે પણ તેમના રોમરોમમાં સંગીત વસેલું છે. વયોવૃદ્ધ ઉંમરે હવે તેઓ સંગીત શીખવી રહ્યાં છે. નિઃસંતાન અને પત્નીના અવસાન બાદ તેઓ એકલા છે, યાદશક્તિ ઘટી ગઇ છે પરંતુ સંગીત તેમનો સૌથી મોટો સહારો બન્યો છે. સંગીતમાં ઓતપ્રોત પ્રભુભાઇ સંગીતના તમામ સાધનો પણ જાતે જ બનાવે છે. તેમણે હાથે બનાવેલા સાધનો જોઇને કોઇપણ વ્યક્તિ દંગ રહી જાય છે. જો કે, તેમને પ્રસિધ્ધિ કે નામના મેળવવાની કોઇ ઇચ્છા નથી. તેઓ માત્ર સંગીતમાં જ લીન રહે છે. પ્રભુભાઇએ અત્યાર સુધી સંગીતના ઘણાંબધા પ્રોગ્રામો કર્યા છે. સુરત અને ગુજરાતની બહાર પણ પરંતુ આ તમામ પ્રોગ્રામો વિનામૂલ્યે કર્યા છે. તેમને સંગીત વેચવું નથી. તેઓને સંગીત પ્રત્યે એટલો બધો લગાવ છે કે, તેમણે એક રૃપિયો પણ સંગીત માટે નથી લીધો. આજેપણ તેઓ પોતાના ઘરે વિનામૂલ્યે બધાને સંગીત શીખવાડે છે. પ્રભુભાઇને તબલાવાદન ખૂબ જ ગમે છે. તેમને આગ્રા ઘરાના, દિલ્હી ઘરાના, પંજાબ ઘરાના, કલકતા ઘરાના આવડે છે. આ તમામ તબલા વગાડવાની રીતો છે. તેઓ સમગ્ર ગુજરાત ઉપરાંત બોમ્બેમાં પણ સંગીતના પ્રોગ્રામો કરી ચૂક્યા છે. તેમણે સિતારવાદન, ગીટાર, તાનપુરો, દિલરૃબા, હારમોનિયમ જેવા વાદ્યો વગાડવામાં પણ નિપૂર્ણતા મેળવી છે. પ્રભુભાઇ સંગીત શીખવાડવાની સાથે સાથે સંગીતના સાધનો પણ બનાવે છે. જેમાં સિતાર, તાનપુરો, દિલરૃબા, ગીટાર, ઇલેક્ટ્રીક ગીટાર બનાવે છે. હારમોનિયમ સાગના લાકડામાંથી બનાવવામાં આવે છે. સંતુર અખરોટના લાકડામાંથી બને છે, જે લાકડું ખાસ કાશ્મીરથી મંગાવવું પડે છે. જયારે ગીટાર ઓખના લાકડામાંથી બનાવવામાં આવે છે. સંગીતના મહાન કલાકારો સાથે પ્રભુભાઇ સંગીતના કાર્યક્રમો આપી ચૂક્યા છે. તેઓ પંડિત રવિશંકર મહારાજ સાથે કામ કરી ચૂક્યા છે. તે સિવાય બોમ્બેના મહાન સંગીતકાર નિખિલ ઘોષ, સુરતના સંતૂરવાદક ભૂપેન્દ્ર મોદી અને ખૈય્યામ સાહેબના કાર્યક્રમમાં તેમણે સાથ આપ્યો હતો.

જિસ કે અપને ઘર શીશે કે હોતે હૈ વો દુસરો કે ઘર પર પથ્થર નહિ ફેકા કરતે.

રાજકોટના આર્ટીસ્ટ જુનિયર રાજકુમાર અશ્વિનભાઈ અનંતરાય જોશીનું  સ્થાન લોકોના હૃદયમાં હંમેશા માટે યાદગાર બની રહેશે..

Ashvin Joshi (Junior Rajkumar) Rajkot

એ કુમાર ભાઈ, જરાક  એક – બે ડાયલોગ તો સંભળાવો.. રાજકોટના અશ્વિનભાઈ અનંતરાય જોશી જયારે રસ્તા પર નીકળે ત્યારે પરિચીતો કે અપરિચિતો તેમને હિન્દી ફિલ્મોના ‘ડાયલોગના બેતાજ બાદશાહ’તરીકે જાણીતા અભિનેતા સ્વ.રાજકુમારના યાદગાર ફિલ્મી સંવાદનો સંભળાવવાની ફરમાઇશ જરૂર કરે. ૫૨ વર્ષીય અશ્વિનભાઈના ચહેરો હુબહુ રાજકુમારને મળતો આવે છે ૪૦ – ૪૫ વર્ષ પહેલા જયારે રાજકુમારની ‘દિલ એક મંદિર’ ફિલ્મ રીલીઝ થઇ ત્યારે કોઈએ અશ્વિનભાઈને કહ્યું કે  યાર તું તો અસલ રાજકુમાર જેવો જ  દેખાય છે..!! બસ, તે દીવસની ઘડીને અને કાલ નો દીવસ.  અશ્વિનભાઈએ ત્યારથી ક્યારેય પાછું વળીને  જોયું નથી રાજકુમારની મુછની કટથી માંડી હેરસ્ટાઈલ અને ક્યારેક ગળે મફલર અને  એથીયે વિશેષ ચાહકો તેના પર આજેય કાર્બન છે એ રાજકુમારની સંવાદ – ડાયલોગ્સ બોલવાની છટા અશ્વિનભાઈ એ સારી રીતે હસ્તગત કરી છે. રાજકુમારને તેમણે જે રીતે આત્મસાત  કર્યા  છે એ જોતાં તેઓ અશ્વિન મટી ગયા છે સરખા મળતા આવતા ચહેરાને હિન્દીમાં હમશકલ જેને અંગ્રેજીમાં લુએલાઈક કહે છે સેલિબ્રિટીના હમશકલ ને પણ થોડી ઘણી પ્રસિધ્ધી મળે છે  હિન્દી ફિલ્મોના ઘણા અભિનેતાઓ ના  કેટલાક ‘હમશકલો ’ ને પણ ફિલ્મમાં નાનો સરખો બ્રેક મળ્યો હોય છે પરંતુ ‘હમશકલ’ પણ લોકપ્રિય બન્યો હોય અથવા તેની લોકપ્રિયતા લાંબી ચાલી હોય તેવું બહુ ઓછું બન્યું છે .સ્વ. રાજકુમાર વિષે અશ્વિનભાઈએ જણાવેલ કે રાજકુમારનું મૂળ નામ પદ્મભૂષણ હતું અને તેઓ ખુબ જ સ્વમાની અને ખુમારીવાળા કલાકાર હતા સ્વ. રાજકુમારના અવસાનને અત્યારે લગભગ દસેક વર્ષ જેટલો સમયગાળો થયો છે.

અશ્વિનભાઈએ પોતાના વીઝીટીંગ કાર્ડમાં પોતાની જુનિયર રાજકુમાર તરીકે જ ઓળખાણ આપે છે, પરંતુ તેના ચાહકો માટે તો તે ‘કુમારભાઈ’ વધુ છે તેમની સાથે થોડા કલાકો ગાળીએ તો તેમના ચાહકોની સંખ્યા મોટી હોવાનો અંદાજ આવી જાય છે. ‘પાકીઝા’ ફિલ્મ જ્યારે રાજ્કોટ માં રીલીઝ થયું તે વખતે કુમારાવસ્થાના અશ્વિનભાઈ રાજકોટના એક વખતના લોકપ્રિય અખબાર નુતન સૌરાષ્ટ્ર માં કમ્પોઝીટર હતા તે વખતે રાજકુમારે તેમને પૂછ્યું પણ ખરું, ક્યા કરતે હો….? એ વખતે રાજકુમારનો પણ ખરો દબદબો હતો  રાજકોટના રાજકુમારના હમશકલ રહેતા હોવાની વાત બધે ફેલાતી રહી રાજકોટ દૂરદર્શને પણ તેમને એક ચાન્સ પણ આપ્યો ને અશ્વિનભાઈ એ રાજકુમારનું ખોળિયું ધારણ કરી લીધુ રાજકુમારના અવાજમાં બોલવાનું તમે કઈ રીતે શીખ્યા..??  એવા પ્રશ્નના જવાબમાં અશ્વિનભાઈ કહે છે કે રસ્તે નીકળું ત્યારે કોઈ ડાયલોગ બોલવાનું કહે ત્યારે તેને ખુશ રાખવા ડાયલોગ બોલવા એ મારું સ્ટેજ પ્રોગ્રામોનું રીહર્સલ છે. અશ્વિનભાઈ પહેલા કર્મકાંડ કરતા અને હજુ પણ કરે છે પરંતુ હવે તેઓ ધાર્મિક, સામાજીક પ્રસંગોમાં વધુ વ્યસ્ત રહે છે. જુનાગઢ માં શિવરાત્રીના મેળા વખતે અલખનો ઓટલો નામનું નિ:સ્વાર્થ ભાવે અને કોઈ પણ દાન ની અપેક્ષા વગર અન્નક્ષેત્ર પણ તેઓ પોતાના મિત્રો સાથે ચલાવી ને સેવા પણ આપે છે. ઘણીવાર  અશ્વિનભાઈ ને લોકો રસ્તામાં તો ઠીક, ક્યારેક સ્મશાનમાં પણ લોકો ફરમાઈશ કરે તો  હું કહું કે ભાઈ આવા સમયે .?? ત્યારે ડાઘુનો ડાયલોગ સાંભળવાનો આગ્રહ રાખતા કહે, મરનાર તો મરી ગયા, તમતમારે થવા દો..!!  હમશકલ રાજકુમાર પોલીયો નાબુદી કે એઇડ્સ વિરોધી ઝુંબેશ જેવા ઘણા સરકારી અભિયાનોમાં પણ અન્ય અભિનેતાઓના હમશકલો સાથે ભાગ લે છે  આનો યશ તેઓ અમદાવાદ પબ્લીસીસ્ટ શ્રી ચંદનભાઈ રાવલને આપે છે ચંદનભાઈ પણ અશ્વિનભાઈ ને સજ્જન અને નિસ્વાર્થ ગણાવતા કહે છે કે તેમને જનજાગૃતિનો સંદેશો પહોચાડવા કેટલાક પૈસા મળશે એવો સવાલ ક્યારેય પણ પૂછ્યો નથી સાથે સાથે તેઓ વોડાફોન ગુજરાતના પ્રેમલભાઈ, મોન્ટીભાઈ તથા જુનાગઢ  ભવનાથના મનુભાઈ (ગોળાધરવાળા) અને  મોન્ટુ મહારાજ વગેરેનો પણ સાથ સહકાર માટે દીલથી આભાર માને છે.

કુમારભાઈને ઝી ગુજરાતી ચેનલમાં પણ તક મળી છે એ તો ઠીક તેમના ત્રણ વિડીયો આલ્બમ પણ બહાર પડી ચુક્યા છે. ‘આંગણે વાગ્યા રુડા ઢોલ’ ગુજરાતી ફિલ્મમાં તેમને મહેમાન કલાકારની ભૂમીકા ભજવવાની તક મળી હતી તથા હાલો માતાના મઢે, કોના બાપની દિવાળી જેવા આલ્બમોમાં પણ તેમણે કામ કર્યું છે અને  ‘હવે મારી હીરા નથી ઘસવા’ ફિલ્મમાં પણ તેમણે મુખ્ય ભૂમિકા મળી હતી  મંદી કાળમાં થી પસાર થતા હીરાના વેપારીની વ્યથા કથા વર્ણવતી આ ફિલ્મમાં રાજકુમારના હમશકલ  શેઠનાં કારીગરોની ભૂમિકામાં પણ અમિતાભ બચ્ચન અને અમજદ ખાનના હમશક્લોએ ભજવી છે છેલ્લા લગભગ ત્રીસેક વરસથી જુનિયર રાજકુમાર તરીકે કામ કરતા કુમારભાઈનાં શ્રીમતી અને તેમની બે દીકરીઓ અને જમાઈઓ પણ તેમને રાજકુમાર તરીકે જોવે છે તેઓ એનાથી ખુબ ખુશ છે એમ અશ્વિનભાઈ જ્યારે અમને કહે છે ત્યારે લાગે છે કે ખરેખર રાજકુમારનો અવતાર તેમને સદી ગયો છે. જુ. રાજકુમાર અશ્વિનભાઈ જોશીએ રાજકોટના પત્રકાર અને લેખક અતુલભાઈ ચોટાઈ તથા તેમની મીડિયા ટીમ ને સતત આગળ વધતા રહેવા માટે આશીર્વાદ આપ્યા હતા…

આવા સરળ અને મિલનસાર સ્વભાવ ના વ્યક્તિ અશ્વિનભાઈ જોશી હવે આપણી વચ્ચે રહયા નથી તેઓનું તારીખ ૦૭ – ૧૧ – ૨૦૧૬ ના રોજ રાજકોટ ખાતે અવસાન થયેલ છે. પણ લોકોના હૃદયમાં તેમનું સ્થાન હંમેશા માટે યાદગાર બની રહેશે..

ધ્વની ના ધણી શ્રી હરીશભાઈ ભીમાણી ની મુલાકાત

Harish Bhimani – Voice of Samay

સુપ્રસિદ્ધ ટીવી સિરિયલ મહાભારત માં “સમય” નો સુર આપી અવાજની દુનીયામાં દેશ – વીદેશના લોકહૃદયમાં અનેરું સ્થાન મેળવનાર મૂળ કચ્છના અને આપણા ગુજરાતી  અને ધ્વની ના ધણી ની જેને ઓળખ મળી છે તેવા શ્રી હરીશભાઈ ભીમાણી ની રાજ્યસભા ટીવી માં મુલાકાત લેવામાં આવી હતી તે મુલાકાતનો વીડિઓ નીચેની લીન્ક દ્વારા જોઈ શકાશે

 

 

 

Part – 1

https://www.youtube.com/watch?v=Th_qBlweG2U

Part – 2
https://www.youtube.com/watch?v=cJwdaaxQNj0

Part – 3

https://www.youtube.com/watch?v=BHYLx-MQLbI

સરકાળી શાળાના વિદ્યાર્થીઓ દ્વારા ચાલતું ગુજરાતનું પ્રથમ મ્યુઝિકલ બેન્ડ

Student Music Band in Rajkot

રાજકોટઃ ઇન્ટરનેશનલ લેવલની એજ્યુકેશનલ સીસ્ટમના બણંગા ફુંકતી ખાનગી શાળાઓના સંચાલકો દ્વારા પોતાના પરિણામો અને પ્રવૃત્તિઓ અંગે ગાય – બજાવીને ઢંઢેરા પીટાતા હોય છે. આ વચ્ચે સરકારી શાળાઓમાં ભણતા વિદ્યાર્થીઓને ચોપડીયા જ્ઞાન સિવાય વિવિધલક્ષી પ્રવૃત્તિઓ થકી જ્ઞાન અપાતું હશે કે કેમ.. ? તેવો પ્રશ્ન લોકોના મગજમાં સતત રહેતો હોય છે. સરકારી શાળાનું નામ પડે એટલે એક અલગ છાપ પડે કે, ત્યાં ભણતર નબળું હોય. વિદ્યાર્થી નબળા હોય કોઇ સમયસર સરખું ભણાવે નહીં વગેરે વગેરે.. પરંતુ રાજકોટની સરકારી શાળાના ગરીબ વિદ્યાર્થીઓમાં છૂપી શકિત બહાર લાવવા સરકારે અનોખું આયોજન કરી એક મ્યુઝિકલ બેન્ડ તૈયાર કર્યું છે, જેમાં વિવિધ શાળામાંથી ધોરણ છ – સાતમાં અભ્યાસ કરતા ૩૦ વિદ્યાર્થીઓને તાલીમ આપી ૧  લાખના ખર્ચે આખી બેન્ડ પાર્ટી તૈયારી કરી છે,  ૧૫ દિકરીઓ પણ આમાં તાલીમ થકી મેળવેલી કલા પીરસે છે.  ૧૫ દિકરીઓ  સાથે કોઇ સરકારી શાળાના વિદ્યાર્થીઓનું બેન્ડ હોય તે ગુજરાતની પ્રથમ ઘટના છે. રાજકોટ મહાનગરપાલિકા હસ્તક કુલ ૮૧ શાળા આવે તેમાં 33 હજાર વિદ્યાર્થીઓ અભ્યાસ કરી રહ્યા છે. શિક્ષણ સમિતિના ચેરમેને જણાવ્યું હતું   કે, દરેક વિદ્યાર્થીઓમાં કંઇકને કંઇક છૂપી શક્તિ રહેલી છે તેના ભાગ રૂપે તંત્રએ એક નવતર પ્રયોગ કર્યો અને રવિન્દ્રનાથ ટાગોર સરકારી શાળાનં  ૬૪ ના વિદ્યાર્થીમાં જેને મ્યુઝિકમાં રસ હોય તેને તાલીમ આપવામાં આવી. વિદ્યાર્થીને છ માસ તાલીમ આપી અને એક મ્યુઝિકલ બેન્ડ તૈયાર કર્યુ જેમાં વિદ્યાર્થીઓને સારેગામા, પરેડ, ગાયત્રીમંત્ર, જન ગણ રાષ્ટ્રગીત, એ મેરે વતન કે લોગો સહિતના રાષ્ટ્ર ગીત અને પ્રાર્થના પર ધૂનો વગાડવાની તાલીમ આપવામાં આવી આ મ્યુંઝિકલ બેન્ડ આગામી દિવસોમાં મહાનગરપાલિકા ના  સરકારી કાર્યક્રમોમાં પરફોર્મ કરશે અને ભવિષ્યમાં કોઇ સંસ્થા કે ખાનગી વ્યકિત આ બેન્ડની માંગ કરશે તો તેમાં પણ મોકલાશે. આ માટે કેટલો ચાર્જ લેવો તે હજુ તંત્રએ નકકી કર્યું નથી. હાલ તો વિદ્યાર્થી જાહેરમાં પરફોર્મ કરવા થનગની રહયાં છે.  આ બેન્ડના માસ્ટર અલ્લારખા છે. આ દૃશ્ય જોઇ સરકારી શાળામાં અપાતી વિવિધલક્ષી તાલીમનું ચિતાર મળી શકે છે.

ગુજરાતના સુપ્રસિદ્ધ લોક સાહિત્યકાર શ્રી ભીખુદાનભાઈ ગઢવી સાથે એક ખાસ મુલાકાત

Meet Atul Chotai With Bhikhudan Gadahvi

શબ્દની સાધના અને ચિંતનની આરાધના થકી સ્વરસિધ્ધિ પ્રાપ્ત કરીને લોકપ્રિયતાના ડુંગરા સર કરનાર ગુજરાતના સુપ્રસિદ્ધ લોક સાહિત્યકાર શ્રી ભીખુદાનભાઈ ગઢવી સાથે રાજકોટ ના પત્રકાર અને લેખક અતુલભાઈ ચોટાઈ  ને વર્ષ – ૨૦૧૩ ના દીપાવલીના પર્વ નિમિત્તે  એક નાની એવી શુભેચ્છા મુલાકાત લેવાની ઉત્તમ તક મળી હતી. શ્રી ભીખુદાનભાઈ ગઢવી વિષે આપણે આછેરો પરિચય મેળવીએ તો તેમનો જન્મ જૂનાગઢ જીલ્લાના કુતિયાણા તાલુકાના ખીજ્દળ ગામે તા.૧૯ – ૦૯ – ૧૯૪૮ ના રોજ થયો અને તેમનુ મૂળ વતન જૂનાગઢ જીલ્લા ના કેશોદ પાસેનું માણેકવાડા ગામ છે અને તેઓએ અભ્યાસ માં ઓલ્ડ એસ .એસ સી પાસ કરેલ છે. તેઓ ખેતી કરવાનું પણ જાણે છે અને સાથે – સાથે રેડીયો – ટીવી તેમજ જાહેર પ્રોગ્રામો દ્રારા ગુજરાતી લોકોના હદયના તેમણે એક અનેરૂં સ્થાન મેળવ્યું છે.

ભીખુદાનભાઈના જાહેર પ્રોગ્રામોની આજ સુધી ૪૫૦ જેટલી ઓડિયો સીડી તથા ગુજરાતી લોકસાહિત્યની તથા ગ્રામ્ય સંસ્કારનું જતન કરતી ઘણી વિડીયો કેસેટો પણ બહાર પાડેલ છે અને ભીખુદાનભાઈએ  દુબઇ, અબુઘાબી, શારજહા, બહેરીન, મસ્કત, સિંગાપુર, લંડન, અમેરિકા, કેનેડા, આફ્રિકા, ઈન્ડોનેશીયા, મોરેશીયસ સહિતના ઘણા દેશોમાં તથા ભારતભરમાં મુંબઈ, દીલ્હી, કલકતા, ચેન્નઈ અને બેંગ્લોર જેવા મહાનગરોમાં પણ પોતાના  કાર્યક્રમો દ્વારા લોકપ્રીયતા મેળવી છે.

ભીખુદાનભાઈ એ સમાજ અને રાષ્ટ્ર માટે પણ ઘણા નિ:શુલ્ક  કાર્યક્રમો કર્યા છે. વૈભવથી ઝગમગતા અમેરિકા જેવા દેશો  સુધી પોતાની ૪૩ વર્ષની સફરમાં દસેક હજાર જેટલા કાર્યક્રમો દ્ધારા ગુજરાતી લોક સાહિત્યની સુવાસ ભીખુદાનભાઈ એ ફેલાવી છે. ભીખુદાનભાઈ ને લોકસાહિત્યની આ શ્રેષ્ઠ કામગીરી બદલ ભારતના રાષ્ટ્રપતીના હસ્તે વર્ષ – ૨૦૧૦ માં “સંગીત નાટક અકાદમી એવોર્ડ” થી સન્માનીત પણ કરેલ છે. આ સિવાય ભારત સરકાર – ગુજરાત અને અન્ય સામાજિક સંસ્થાઓ દ્ધારા પણ તેમને માન – સન્માન અને એવોર્ડ મળેલા છે. ભીખુદાનભાઈ નિરાંતના સમયમાં પોતાના ફાર્મહાઉસ  ભરતવન ખાતે સમય પસાર કરે છે. સવાર – સાંજે  નિયમિત પુજા  કરે છે અને  વાંચન પણ કરે છે. આટલી મોટી વ્યક્તિ હોવા છતાં પણ તેઓ ખુબ જ સરળ અને નિખાલસ છે.

તેઓએ અમારી તથા અમારા મિડિયા પરીવાર ના સભ્યો સાથે ખુબજ સરળતાથી ઘણી બધી વાતો કરી હતી અને સારું વાંચીને, સારું સંભાળીને, સારા લોકોનો સંગ કરીને સમાજ કઈક સારું આપવું જોઈએ. જો કે આમ કરવાથી તેની સારી અસરો મોડી જરૂર થશે પણ ઈશ્વર દરેક માણસની તેની સાચી મહેનત અને નિષ્ઠાનો બદલો જરૂર આપે છે તેવું જણાવેલ હતું તથા મીડિયા ક્ષેત્રની આ કામગીરીમાં પણ સાચી જવાબદારી નિભાવવી લોકોને સાચા અને સારા સમાચારો આપી સમાજ અને દેશ માટે નિષ્ઠાથી કામ કરવાની શીખ પણ આપી હતી અને અમારા મિડિયા પરીવાર ના તમામ સભ્ય ને  શુભેચ્છા સાથે આશીર્વાદ આપ્યા હતા.

શ્રી ભીખુદાનભાઈ ગઢવી સાથેની શુભેચ્છા મુલાકાતમાં અતુલભાઈ ચોટાઈની સાથે રાજકોટ ફોટોગ્રાફર શ્રી વિપુલભાઇ પડાળીયા અને શિક્ષણક્ષેત્ર ની શ્રેષ્ઠ કામગીરી બદલ એવોર્ડ મેળવનાર શિક્ષણ વિભાગના વહીવટી  કર્મચારી શ્રી બ્રીજેનભાઈ પાંઊ વગેરે ઉપસ્થિત રહ્યા હતા. શ્રી ભીખુદાનભાઈ ગઢવી નો પત્ર વ્યવહારથી નીચેના સરનામે સંપર્ક કરી શકાય છે.

શ્રી ભીખુદાનભાઈ ગઢવી, બી – ૪૪,  રાધાકૃષ્ણ નગર,
મોતીબાગ પાસે, જૂનાગઢ – ૩૬૨ ૦૦૧