દેશની સળગતી સમસ્યાનો ઉકેલ બળદઘાણીમાં હોઈ શકે..??

Bull

– સેવંતી સંઘવી
મુંબઈ

દાળ-શાકના વઘારમાં, રોટલી-ભાખરીની કણક બાંધવામાં કે તળાવમાં બળદ ઘાણીમાં તૈયાર થતું તલનું તેલ સૌથી શ્રેષ્ઠ છે. સઘળાય તેલોમાં તે સૌથી વધુ ગુણકારી છે. સમગ્ર પ્રજા માટે આ તેલ દરેક રીતે સારું છે. જે કુદરતી સત્ત્વોને અકબંધ રાખે છે તથા વાયુને હરનાર છે. બળદઘાણીનાં શુદ્ધ-સાત્ત્વિક અને ગુણકારી તેલને બદલે ફિલ્ટર અને ડબલ ફિલ્ટરનાં નામે આજે જે તેલ આપણે પેટમાં પધરાવીએ છીએ તે રિફાઈન કરવાની પ્રક્રિયામાં તેલમાં ફોસ્ફટિક એસિડ – કોસ્ટિક સોડા – બ્લિચિંગ પાવડર જેવાં કેમિકલ્સ વપરાતાં હોય તો તે આરોગ્યને નુકસાન કરે છે. ઑઈલ મિલોના ડબલ ફિલ્ટર્ડ અને ડબલ રિફાઈન્ડ તેલની આકર્ષક અને લોભામણી જાહેરાતોથી અંજાઈ જતા ગ્રાહકોને સ્વપ્નેય ખ્યાલ નહીં હોય કે આ રિફાઈન્ડ પ્રક્રિયા દરમિયાન તેલમાં રહેલા કુદરતી એન્ટિ-ઓક્સિડેન્ટ નાશ પામે છે જે બળદઘાણી ના નોન-રિફાઈન્ડ કુદરતી તેલમાં જળવાઈ રહે છે. મગફળીનાં તેલમાં અનેક રોગો કરનાર પામોલિન – સૂર્યમુખી તેલ, આરગોમાન ઑઈલ રૂપે ભેળવાતું હોય એમ લાગે છે.

બળદઘાણી દરેક ગામમાં હોય છે. પેકિંગ અને ટ્રાન્સપોર્ટેશનનો ખર્ચ પણ બચે અને લાખો પરિવારોને ઘેરબેઠાં રોજગારી મળે, યાંત્રિકીકરણના ખબરમાં બળદઘાણીઓ હોમાઈ જતાં બેકાર બનેલા ઘાંચીઓ કતલખાનાં – મચ્છીમારી – મરઘા મારણ તથા કતલ માટેનાં પશુઓનાં વેપાર – હેરફેર જેવા હિંસક ધંધાઓમાં ઈચ્છાએ કે અનિચ્છાએ જોડાય છે. વળી બળદઘાણીના તલ તેલનો ખોળ ગામના પશુઓને મળવાથી પશુઓ રુષ્ટ-પુષ્ટ બનતાં પુષ્કળ તાજું દૂધ આપશે. જેથી પ્રજાનું આરોગ્ય સુધરતાં હિંસક દવાઓ પેટમાં પધરાવવી નહીં પડે. ઉપરાંત મહત્ત્વની વાત એ છે કે બળદઘાણી ચલાવતા લાખો બળદોની કતલ થતી અટકશે. ઈકોનોમી ઑફ પરમેનન્સ નામના પુસ્તકના લેખક અને વિખ્યાત અર્થશાસ્ત્રી જે. સી. કુમારપ્પાના અંદાજ મુજબ ઈ.સ. ૧૯૨૧માં ભારતમાં અંદાજે છ લાખ બળદઘાણીઓ હતી. ઈ.સ. ૧૯૪૨ની સાલમાં પાલનપુરમાં સો (૧૦૦) જેટલી બળદઘાણીઓ ચાલતી હતી. આમ કરોડો રૂપિયાના ઈન્વેસ્ટમેન્ટ વગર અને એમ કહી શકાય કે એક પણ રૂપિયાના ફંડ વગર તથા લોન વિના સેંકડો લોકોને ગામેગામ રોજગારી આવતી. આ બળદઘાણીનું યોગદાન અમૂલ્ય ન ગણાય.?? (સૌજન્ય : મુંબઈ સમાચાર)

 

Advertisements

આજની યુવાશક્તિ પર એક નજર..

pradeepsinh gohil

– પ્રદિપસિંહ ગોહિલ
prgohil119@gmail.com

આજનો યુવાન એ દેશ માટેનું એક અભિન્ન અંગ છે કે જેની કાર્યશીલતા પર દેશની પ્રગતિ કઈ દિશા તરફ વળશે તેનો એક અંદાજ આવે છે ત્યારે આપણે આજે જોઈએ કે યુવાનોનું લક્ષ્ય કઈ વસ્તુઓ અથવા કયા ક્ષેત્રમાં છે. કારણકે ભારત પાસે આજે જે યુવા શક્તિ છે તેટલી બીજા કોઈ દેશ પાસે નથી. ભારતની વાત કરીએ તો અત્યારના સમયમાં મોટા ભાગે કોઈ નવી પ્રવૃત્તિ તરફ જવાનું વલણ ખૂબ જ ઓછું જ જોવા મળે છે. લાખો યુવાનોનું લક્ષ્ય જોઈએ તો તેઓ કોઈપણ ફિલ્ડમાં જોખમ લેવાનું પસંદ કરતા નથી. આજનો યુવાન એવું કોઈ ફિલ્ડ કે જ્યાં જોખમ નથી અને સારી રીતના પોતાની જીંદગી પસાર કરી શકે એવું કામ વધારે પસંદ કરે છે. આપણે ગુજરાતની વાત કરીએ તો ઘણા યુવાનો એવા છે કે જે પોતાનો કામ ધંધો છોડીને અથવા તો એના તરફ નિરાશા વ્યક્ત કરીને આજે ગવર્મેન્ટ નોકરીઓ પાછળ દોડે છે. અત્યારે ગમે તે યુવાન ને તમે જુઓ તો તમે પૂછશો કે ભાઈ તમે શું કામ કરો છો..?? તો એક જ જવાબ આવશે કે હું તો અત્યારે વર્ગ-૩ એટલે કે તલાટી, બિન સચિવાલય વગેરે નોકરીઓની તૈયારી કરું છું. થોડુંક તે યુવાનને વધુ પૂછતા તમને એનું કારણ મળશે કે સરકારી નોકરી મેળવવા પાછળ એનું ધ્યેય બસ એટલું જ છે કે સરકારી નોકરીમાં કોઈ જોખમ લેવાનું આવતું નથી. એકવાર જો તમને સરકારી નોકરી મળી ગઈ એટલે જીવન વ્યવસ્થિત થઈ જાય. મોટાભાગના યુવાનોની આ જ ઈચ્છા હોય છે અને તેમને સરકારી નોકરી મેળવવાની અભિલાષા હોય છે.

હું એમ કહેતો નથી કે સરકારી નોકરીઓની પાછળ મહેનત કરવી એ ખરાબ છે પરંતુ હું એ વાત પર પ્રકાશ ફેંકવા માંગુ છું કે આ બધાથી અલગ આપણામાં ટેલેન્ટ એટલે કે આવડત નામની પણ એક વસ્તુ હોય છે જે આપણને દુનિયામાં એક આદર્શભર્યું નામ મેળવવામાં મદદ કરે છે. તો પછી આપણે આ ટેલેન્ટને શા માટે આગળ આવવા દેતા નથી..?? આપણે શા માટે આજે બીજા લોકો જે કરે છે એની પાછળ આંધળા થઈને દોડીએ છીએ..?? મિત્રો, આ વાત ઉપર વિચાર કરવો આવશ્યક બને છે કે આપણે શું શું વિચારીએ છીએ..?? હું પણ તમારી જેમ એક યુવાન જ છું અને હું પણ અત્યારના સમયમાં આ સ્પર્ધાત્મક પરીક્ષા એટલે કે સરકારી નોકરીઓની તૈયારીઓ કરી રહ્યો છું ત્યારે મને આ પ્રશ્ન થાય છે કે આજુબાજુ હું જોઉં છું ત્યારે મને પણ આ વિચાર આવેલો કે હું પણ સરકારી નોકરી મેળવવી તો કેવું લાગે.. આપણા મમ્મી-પપ્પાની પણ આ જ ઈચ્છા હોય કે આપણો દીકરો સરકારી નોકરી મેળવે. પરંતુ હું ચોક્કસ કહીશ કે મારે પણ એક આવડત છે એ આવડત એટલે કે આવા લેખો લખવાની અને આવા વિષયો પર ચર્ચા કરવાની મને ખૂબ મજા આવે છે. ત્યારે હું પણ જોઉં છું કે ઘણા બધા યુવાનો છે જેનામાં ખરેખર ખૂબ સારી આવડત હોય છે પરંતુ તેઓ પોતાનું લક્ષ્ય છે એ બીજી દિશામાં જ વાળી લે છે.

ત્યારે મિત્રો, આજે આપણા જેવા યુવાનો અત્યારે એવું વિચારીએ અને એવું કાર્ય કરીએ જેથી આવનારી પેઢી આપણને જોઈને આપણા કાર્યોને અનુસરે જેથી ભવિષ્યમાં આપણાથી નાના એટલે કે આપણા બાળકો અથવા તો આ સમાજને એક નવી દિશા મળે.. અને હા સરકારી નોકરી મેળવવી એ કંઈ જ ખરાબ નથી અને તૈયારી કરવી પણ એ બહુ સારી વાત કહેવાય છે. કેમ કે આ તૈયારી કરતા કરતા આપણે આપણા દેશ, આપણા સમાજ અને આપણા બંધારણ થી જાગૃત તો થઈએ જ છીએ.. અસ્તુ

કોઈ પણ કામને દિલ દઈને કરવું જોઈએ…

-આશુ પટેલ

થોડા સમય અગાઉ એક પત્રકારમિત્રએ વોટ્સએપ પર એક મેસેજ મોકલ્યો. એ મેસેજ તો નાનકડો હતો, પણ એનું હાર્દ સરસ હતું એટલે એ મેસેજ પરથી આ કોલમ માટે લેખ લખવાનું સૂઝયું.

એક શ્રીમંત માણસ અનેક પ્રકારના વ્યવસાય કરતો હતો. એ પૈકી એક વ્યવસાય મકાનો બાંધવાનો પણ હતો. તે શ્રીમંતનો એક જૂનો અને વફાદાર કર્મચારી હતો. શ્રીમંત જે મકાનો બાંધતો હતો તેનું સુપરવિઝન તે કરતો હતો. શ્રીમંત તેના પર ખૂબ વિશ્વાસ મૂકતો હતો. તે શ્રીમંતના વફાદાર કર્મચારીની નિવૃત્તિની ઉંમર થઈ ત્યારે શ્રીમંતે તેને કહ્યું કે તારે નિવૃતિ લેવાની જરૂર નથી. તને ઈચ્છા થાય એટલા વર્ષ તું મારી સાથે કામ કરી શકે છે. જો કે નિવૃત્ત થઈ રહેલા કર્મચારીએ કહ્યું કે મેં ચાર દાયકા સુધી તમારી સાથે કામ કર્યું અને મને તમારી સાથે કામ કરવાની મજા પણ આવી, પરંતુ હવે મારા દીકરાઓ કમાતા થઈ ગયા છે અને હું નિવૃત્ત જીવન ગાળવા માગું છું.

શ્રીમંતે કહ્યું, તારી ઈચ્છા નિવૃત્તિ લેવાની જ હોય તો વાંધો નહીં, પણ તું મને એક છેલ્લું મકાન બાંધી આપ.. નિવૃત્ત થઈ રહેલા કર્મચારીને થયું કે નિવૃત્ત થઈ ગયા પછી પણ શેઠ કેમ કામ સોંપી રહ્યા છે..?? જોકે તેણે કહ્યું કે ઠીક છે. શ્રીમંત તેને એક જગ્યા બતાવવા લઈ ગયો. ત્યાં એક નાનો બંગલો બની શકે એટલી જગ્યા હતી. શ્રીમંતે તેને કહ્યું કે આ જગ્યામાં તને ઠીક લાગે એવું મકાન બાંધી આપ. પૈસાની ચિંતા ન કરતો.  નિવૃત્ત થયેલા કર્મચારીએ ત્યાં મકાનનું બાંધકામ શરૂ કર્યું. પણ તેને એ કામ કરવા માટે બહુ ઉત્સાહ નહોતો. એટલે તેણે વહેલી તકે કામ પતે એવી ડિઝાઈન પસંદ કરી અને કામ ચાલુ કરાવ્યું. થોડા મહિનાઓ પછી તેણે મકાનનું બાંધકામ પૂરું કર્યું અને શેઠને બોલાવીને મકાન બતાવ્યું.

શેઠને એ મકાન બહુ પસંદ ન પડ્યું હોય એવું તેમના ચહેરા પરથી લાગ્યું. જો કે તેમણે કશું કહ્યું નહીં. શેઠ મકાન જોઈને બહાર નીકળ્યા એ પછી નિવૃત્ત થયેલા કર્મચારીએ મકાનને તાળું મારીને તેમને ચાવી આપી. શેઠે એ ચાવી તેને પાછી આપતા કહ્યું કે મેં આ મકાન તારા માટે જ બંધાવ્યું છે. તેં આખી જિંદગી વફાદારીપૂર્વક મારા માટે કામ કર્યું એટલે મારે તને ભેટ આપવી હતી.. નિવૃત્ત થયેલો કર્મચારી થોડી વાર શેઠ સામે અને થોડી વાર મકાન સામે જોઈ રહ્યો. તેને અફસોસ થયો કે પોતે આ મકાન બનાવવાના કામમાં વેઠ ઉતારી હતી.. સાર એ છે કે માણસે કોઈ પણ કામ દિલ દઈને કરવું જોઈએ… (મુંબઈ સમાચાર માંથી સાભાર)

ભારતનું એકમાત્ર એવું રેલવે સ્ટેશન જે અડધું મહારાષ્ટ્ર અને અડધું ગુજરાતમાં આવેલું છે..

navapur railway station

ગુજરાત અને મહારાષ્ટ્ર બંને રાજ્યોની સરહદ પર નવાપુર નામનું એક એવું રેલવે સ્ટેશન આવેલું છે જેનો એક ભાગ ગુજરાતના તાપી જિલ્લામાં અને બીજો ભાગ મહારાષ્ટ્રના નંદુરબાર જિલ્લામાં આવેલો છે. નવાપુર આમતો મહારાષ્ટ્ર રાજયનું છેલ્લું અને ગુજરાતથી જાઓ તો પહેલું ગામ છે. ૧૯૬૦ ના વર્ષ દરમ્યાન ૧ મે ના રોજ ગુજરાત અને મહારાષ્ટ્રના ભાગલા પાડવામાં આવ્યા હતા ત્યારથી તેના રેલવે સ્ટેશનની બરાબર વચ્ચેથી ગુજરાતના તાપી જિલ્લાની શરૂઆત થાય છે.

નવાપુર આમ તો ગુજરાતની હદમાં આવેલ હતું હાલમાં નવાપુર સ્ટેશનની ટીકીટ બારી જે મહારાષ્ટ્રની હદમાં અને ટીકીટ લેવા માટે ઉભા રહેતા પેસેન્જરો ગુજરાતની હદમાંથી ટીકીટ મેળવતા હોવાનું પણ જણાઈ આવ્યું છે. પ્લેટફોર્મ ઉપર મુસાફરો એક રાજયની સરહદ ઓળંગીને બીજા રાજયમાં ફરતા જોવા મળે છે. આ સ્ટેશન ઉપર જયારે ટ્રેન ઊભી રહે છે ત્યારે તેનું એન્જિન ગુજરાતમાં તો તેના પાછલા ડબ્બા મહારાષ્ટ્રની સરહદમાં હોય છે.

પ્રેરણાનું ગલગલિયું અને ઈન્સ્પિરેશનની ચટણી…

Saurabh Shah – Writer

– સૌરભ શાહ

ટીવી પર સચિન તેન્ડુલકરની ડોક્યુમેન્ટરી જોઈ અને તમને ક્રિકેટર બનીને જગત આખામાં નામ રોશન કરવાની ઈચ્છા થઈ આવી. તમે કદાચ સાંભળ્યું કે વાંચ્યું પણ હશે કે કોઈ જાણીતા ક્રિકેટરને એની આગલી પેઢીના બીજા કોઈ મશહૂર ક્રિકેટરને રમતાં જોઈને પ્રેરણા મળી કે મારે પણ એમના જેવું થવું છે અને વખત જતાં એ પોતે પણ ક્રિકેટ જગતમાં એક સિતારો બની ગયો. આવું બધું વાંચી સાંભળીને આપણે પણ માની બેસીએ છીએ કે કોઈને જોઈને, એમનું કામ જોઈને, નામ જોઈને આપણને પ્રેરણા મળે એટલે આપણે એમના જેવા થઈ જઈએ. અને એટલે આપણે જ્યાંથી મળે ત્યાંથી પ્રેરણા લેવા માંડીએ. મહાપુરુષોનાં જીવનચરિત્રોમાંથી, એમના જીવનના પ્રેરણાત્મક પ્રસંગોમાંથી, કોઈનાં લખાણોમાંથી, વ્યાખ્યાનો પ્રવચનો અને સેમિનારોમાંથી. પ્રેરણાના ઢગલા નીચે દબાઈ જઈએ ત્યાં સુધી આપણે આપણા પર પ્રેરણાઓ ઠાલવ્યા કરતા હોઈએ છીએ.

કોઈનામાંથી પ્રેરણા મળતી હોય તો તે સારું જ છે પણ આવી પ્રેરણાઓ બહુ બહુ તો સ્ટાર્ટરના સ્પાર્ક પ્લગની ગરજ સારે. તમારી પાસે રસ્તાના ખાડા ટેકરાઓની ઝીંક ઝીલી શકે એવા સસ્પેશનવાળું વાહન હોવું જોઈએ, વાહનને નિયમિતરૂપે ઓઈલ-પેટ્રોલ મળવાં જોઈએ, તમારાં ટાયર પંકચર પ્રૂફ હોવાં જોઈએ અને સૌથી અગત્યની વાત તો એ કે હાઈવે પર ધસમસતા ટ્રાફિકમાં તેમ ગલીકૂંચીઓના બેફામ ટ્રાફિકમાં વાહન ચલાવવાની આવડત, કુશળતા તમારામાં હોવી જોઈએ. સ્ટાર્ટર માટેના સ્પાર્ક પ્લગના જોરે તમે એફ વન રેસ તો શું અમદાવાદથી મહેમદાવાદનો રસ્તો પણ કાપી શકવાના નથી. અને આ વાત તમે સારી રીતે સમજો છો એટલે જ પૂરતી તૈયારી વિના ઘરેથી શાક માર્કેટમાં જવા માટે પણ તમારા વેહિકલમાં નીકળતા નથી. પણ પ્રેરણાની બાબતમાં આપણે આવું માનતા નથી. ક્યાંકથી પ્રેરણા મળી ગઈ એટલે બની ગયા સચિન તેન્ડુલકર. સ્ટીવ જોબ્સનો કિસ્સો કોઈએ બઢાવી ચઢાવીને પોતાના સ્ટેન્ડ અપ કોમેડી જેવા વ્યાખ્યાન – સેમિનાર – પ્રવચનમાં કહીને તમને પ્રેરણાનું ગલગલિયું કરાવ્યું અને આપણે માની બેઠા કે હમૌ સ્ટીવ જોબ્સ બનત હૈ અને ભણવાનું પડતું મૂકી સ્ટીવ બનવાનાં સપનાં જોવા લાગ્યાં.

કોઈ પ્રેરણા આપે કે કોઈનામાંથી પ્રેરણા મળે ત્યારે પહેલાં તો એ જોવું જોઈએ કે આપણા પોતાનામાં એ પ્રકારની ટેલન્ટ છે કે નહીં..?? ગળાનાં ઠેકાણાં ન હોય એવા લોકો ટીવીના ટેલન્ટ શોમાં ભાગ લેવા નીકળી પડતા હોય છે.. શું કામ..?? તો કહે અમને ગાવાનો શોખ છે, અમારે પણ લતા કે કિશોર બનવું છે. શોખ હોવાથી તમે એ ક્ષેત્રમાં ટોચ પર પહોંચી શકવાના નથી ટોચની વાત જવા દો આગળ પણ વધી શકવાના નથી. હા, ઘરમાં ગાતાં ગાતાં તમે પંદરમી ઓગષ્ટના રોજ તમારા બિલ્ડિંગના કે તમારી સોસાયટીના ફંકશનમાં અય મેરે વતન કે લોગોં ગાઈને પાંચ જણાની શાબાશી મેળવી આવો એને કારણે કંઈ તમારા ક્ષેત્રમાં આગળ વધ્યા એવું ન કહેવાય.

શોખ હોવામાં અને પેશન હોવામાં જમીન આસમાનનો ફરક છે. પેશનને કારણે તમે તમારું સર્વસ્વ હોડ પર લગાવી દેતા હો છો બીજા તમામ વિકલ્પો બંધ કરીને તમારું સમગ્ર ફોકસ તમારે જે ક્ષેત્રમાં આગળ વધવું છે તેના પર જ કેન્દ્રિત કરતા હો છો. જો કે નકરી પેશન કશાય કામની નથી હોતી. મુંબઈ જેવા શહેરમાં રોજના હજારો યુવાન યુવતીઓ શાહરૂખખાન બનવા આવતા હશે. એ સૌને પેશન હશે ત્યારે જ તો એમણે ઘરબહાર છોડીને મુંબઈ આવો સ્ટ્રગલ કરવાનું નક્કી કર્યું. પણ પેશનેટ લોકોમાં જો ટેલન્ટ ન હોય તો કંઈ વળતું નથી. પ્રતિભા કંઈ ઝાડ પર ઊગતી નથી કે બજારમાં તૈયાર પણ મળતી નથી.

તમને ક્રિકેટ રમતાં આવડતું હોય, ક્રિકેટના તમામ નિયમોની જાણકારી હોય અને ટીવી – ડીવીડી પર જોઈ જોઈને કોણ કેવી રીતે કયા પ્રકારનો બોલ રમે છે એની તમામ જાણકારી પણ તમે મેળવી લીધી હોય છતાં તમે સારા ક્રિકેટર ન બની શકો એવું બને..!! કારણ કે તમારી પાસે ક્રિકેટ વિશે જે કંઈ છે તે બીજા કોઈનામાં પણ હોઈ શકે. સેંકડો નહીં, હજારો કે લાખોમાં હોઈ શકે. તમારામાં ક્રિકેટર બનવાની વિશેષ પ્રતિભા જો ન હોય તો તમારે એ ક્ષેત્રમાં નસીબ અજમાવવાનો કોઈ અર્થ નથી. એવું જ સંગીતના ક્ષેત્રમાં. એવું જ લેખનના ક્ષેત્રમાં અને એવું જ કોઈપણ પ્રોફેશનમાં કે ઈવન બિઝનેસમાં અને ટેલન્ટ હોવી પણ પૂરતું નથી.

જે લોકોમાંથી આપણે પ્રેરણા લઈએ છીએ એમને પોતાના ક્ષેત્રની તમામ ટેકનિકલ આવડત, પેશન, ટેલન્ટ હોવા ઉપરાંત સૌ લોકોમાં જે સૌથી મોટી ખાસિયત હોય છે તે દિવસરાત મહેનત કરવાની. એમાં કોઈ અપવાદ નહીં. સચિન તેન્ડુલકર પોતાની કારકિર્દીના મધ્યાહૃને પણ નેટ પ્રેક્ટિસ કરતો અને તે પણ વરસતા વરસાદમાં મને શરદી થઈ છે, માથું દુઃખે છે, પેટ દુઃખે છે, આજે મૂડ નથી, ઘરે મહેમાન છે, કેટલા દિવસથી પિક્ચર જોયું નથી વગેરે કારણો આ મહાન લોકોના જીવનમાં નથી હોતા.

જે લોકો આપણને પ્રેરણા આપે છે એમણે એ સ્થાને પહોંચવા માટે પોતાની અંગત તથા પારિવારિક અને સામાજિક મઝાઓનો કેટલો ત્યાગ કર્યો હશે એની તો આપણને કલ્પના પણ નથી હોતી. અને તે પણ એકાદ બે વખત કે અપવાદરૂપે નહીં. ડે ઈન એન્ડ ડે આઉટ તેઓએ આવો ભોગ આપ્યો હોય છે. કોઈ કચકચ વિના, કોઈ બહાનાં કાઢયા વિના, બિલકુલ સાહજિક પણે. ઈન્સ્પિરેશન જ્યાંથી મળતી હોય ત્યાંથી લઈએ, વાંધો નથી, સારું જ છે. પણ એટલી સભાનતા રાખીએ કે ભોજનની થાળીમાં એનું સ્થાન માત્ર ચટણી જેટલું જ છે. બાકીની વાડકીઓમાં પરસેવો, ટેલન્ટ, ત્યાગ, પેશન વગેરે જેવી ડઝનબંધ વાનગીઓ વિના આ થાળી અધૂરી છે. એકલી ચટણીથી પેટ ભરાતું હોય તો જ તમે પ્રેરણાત્મક વાતો સાંભળીને શેખચલ્લીનાં સપનાં જોતાં રહેજો.. (સંદેશ સંસ્કાર પૂર્તિ માંથી સાભાર)

દિમાગને માલિક બનાવવાની ભૂલ ન કરાય…

-આશુ પટેલ

ઓશોના અનુયાયી મા યોગ કુંદને ઓશોની બોધકથાઓનું સંકલન કરીને બોધકથા-ચોટકથા નામનું પુસ્તક થોડા વર્ષો અગાઉ પ્રકાશિત કર્યું હતું. એમાંની એક બોધકથા વાચકો સાથે શેર કરવી છે…

એક રાજા પોતાના એક નોકરથી ખૂબ રાજી હતો. રાજા પ્રત્યે તે એ હદે સમર્પિત હતો કે રાજા કાજે પોતાનું જીવન સમર્પી દેવા તે સદાય તૈયાર રહેતો. રાજા તેનાથી અત્યંત રાજી રહેતો. તે નોકરે ઘણી વાર પોતાનો જાન જોખમમાં મૂકીને રાજાને બચાવ્યો હતો. રાજાનો તે અંગરક્ષક હતો. તેનાથી રાજા અત્યંત પ્રસન્ન હતો એવા એક દિવસે રાજાએ કહ્યુંતારી કોઈ પણ ઇચ્છા હોય તો મને કહે હું તે પૂરી કરીશ. તેં મારા માટે એટલું બધું કર્યું છે કે હું ક્યારેય કૃતજ્ઞતા વ્યક્ત કરી ન શકું, તેને ભરપાઈ ન કરી શકું. પણ આજે તારી કોઈ પણ ઇચ્છા હું પૂરી કરવા માગું છું. ભલે ને તે ગમે તે હોય. નોકરે કહ્યુંઆપે મને ઘણું આપ્યું છે. આપની સાથે રહીને જ હું તો ધન્યતા અનુભવું છું મારે કશાની જરૂર નથી. આમ છતાં રાજાએ આગ્રહ ચાલુ રાખ્યો. નોકર ના પાડતો ગયો તેમ રાજા વધુ ને વધુ આગ્રહ કરતો ગયો.

આખરે નોકરે નમતું જોખ્યું અને કહ્યું ઠીક છે, નામદાર.. આપની એમ જ ઇચ્છા હોય તો મને ચોવીસ કલાક પૂરતો રાજા બનાવો અને આપ મારા રક્ષક બનો. આવી માગણી સાંભળીને રાજા સહેજ અચકાયો. તેને ડર લાગ્યો પણ પોતાના વચનનો પાક્કો હોવાથી તેણે નોકરની ઇચ્છા પૂરી કરવી જ રહી. ચોવીસ કલાક માટે રાજા પોતે રક્ષક બન્યો અને નોકર બન્યો રાજા. આ નોકરે શું કર્યું ખબર છે..?? તેણે સૌથી પહેલો હુકમ છોડ્યો કે રાજાને મૃત્યુદંડ ફરમાવવામાં આવે. રાજાએ પૂછ્યું અરે, શું કરે છે તું..?? નોકરે કહ્યું ચૂપ.. તું ફક્ત ચોકીયાત છે તેથી વિશેષ કંઈ નહીં. હવે તો હું રાજા છું.. રાજાને મૃત્યુદંડ થયો અને પેલો નોકર સદાય માટે રાજા બની રહ્યો..

નોકરો પાસે માલિક બનવાના આગવા બેઇમાનીભર્યા તરીકા હોય છે. દિમાગ સૌથી સુંદર, સૌથી જટિલ અને સૌથી વિકસિત તંત્ર છે. તે તમારી સેવા સારી રીતે બજાવતું આવ્યું છે અને બજાવી રહ્યું છે. તેની બજાવેલી સેવાઓને કારણે તમારા જીવનમાં રાજા અને નોકરવાળી કહાણીનું પુનરાવર્તન થતું આવ્યું છે.. દરેક જણ માટે આ કહાણી પુનરાવર્તિત થઈ છે. દિમાગને તમે માલિક બનાવી દીધું છે અને એ તમારી સાથે નોકર જેવો વર્તાવ કરે છે. ઘણા માણસો કહેતા હોય છે કે અમારા દિમાગ પર અમારો કાબૂ નથી. એવા માણસોએ નિત્ય પ્રાત:કાળે આ બોધકથા વાંચવી જોઈએ.. (મુંબઈ સમાચાર માંથી સાભાર)

હે ભગવાન સંભાળી લેજે..

mitesh ahir

– મિતેષ પી. આહીર
મો : ૯૭૨૫૦ ૫૫૨૯૯
રાજકોટ

આજે મારે વાત કરવી છે એક સજજન રીક્ષાવાળાની… હે ભગવાન સંભાળી લેજે.. અે ઉદ્દગાર આ રીક્ષાવાળાના છે. તમને પ્રશ્ન થયો હશે કે રીક્ષાવાળો ને વળી સજજન..?? તો હા મને પણ તેની મુલાકાતથી આવુ જ આશ્ચર્ય થયુ હતું અને માનવુ પડયુ કે બધાય રીક્ષાવાળા ખરાબ નથી હોતા.. આમ તો હજી હમણા જ રાજકોટમા એક રીક્ષાવાળાએ એક બાળકી અને અેક વૃધ્ધા સાથે ક્રુરતા આચરી મોતને ઘાટ ઉતારી દીધાનો કિસ્સો બન્યો ત્યારે જ મારે આ અપદવારૂપ અનુભવ લખવો હતો કે બધાય રીક્ષાવાળા એવા ખરાબ નથી હોતા, કોઇ સારા પણ હોય છે પણ આળસમાં ઘણો વિલંબ થઇ ગયો. ખેર આજે સમય મળ્યો છે તો ચાલો વાત માંડુ છું…

હું અને મારા પત્ની રાજકોટના પેલેસ રોડ પરના આશાપુરા માતાના મંદિરે ઘરેથી પગપાળા દર્શન કરવા ગયા હતા વળતા રીક્ષાની રાહ જોઈને રોડ પર ઉભા હતા. એક રીક્ષાવાળો આવ્યો ને સીધ્ધુ સાવ વ્યાજબી ભાડુ કેહતા અમે તરત બેસી ગયા.. મજાની વાત હવે શરૂ થઇ. થોડે આગળ જતા તેણે મેઇન રોડ પરથી આડી ગલીમાં રીક્ષા લીધી અને બોલ્યો બે મીનીટ હો સાહેબ મારૂ એક કામ પતાવી લઉ મે કીધુ કાઈ વાંધો નઈ.. રીક્ષા ઉભી રાખી આગળ હેંડલ પાસે તેણે બહુ સાચવીને રાખેલ કાગળનું એક પડીકુ હાથમાં લીધું ને ફટાફટ કોઇને આપી અાવ્યો પાછી રીક્ષા મેઇન રોડ પર લઇ લેતા એની મેળાયે જ ખુલાસો કરવા લાગ્યો સાહેબ તમને થયુ હશે ને કે ઇ પડીકામાં શું હશે..?? તો તમને જણાવી દઉ કે ઇ પડીકામાં રૂપિયા પચાસ હજારની ચાંદી હતી.. હું મનમા હસ્યો કે એમા અમને શું ફેર પડે..?? પછી સમજાઇ ગયુ કે આ જણ વાતોડીયો લાગે છે. મે હોકારો દેવાનું ચાલુ રાખ્યું. એ બોલ્યે જતો તો કે સાહેબ જેમ તમારે રીક્ષાવાળાની જોઇને પસંદગી ઉતારવી પડે છે એમ અમારેય સમજી વિચારી ને પેસેન્જર બેસાડવા પડે. મારી પાસે આટલુ જોખમ રોજ સવારે હોય. જેવા તેવા ને બેસાડુ તો મનેય લુંટી જાય બોલો સાચી વાત કે નહીં..?? મે કીધુ સાચી વાત હો, પણ આટલી ચાંદીની તમારે રોજ હેરાફેરી શેની હોય..??

તો કહે કે મારા વૃધ્ધ પિતા ધરે ચાંદીનું કામ કરે છે તેમના શેઠ બહુ વિશ્વાસુ હોવાથી અમને ઘરે બેઠા ચાંદીકામ કરવા આપે છે. રાત્રે હુ ફ્રી હોય તો હું પણ એમને એ કામમાં મદદ કરૂં. મારા પત્ની પણ થોડુ ઘણુ કરાવે. જે કામ થયુ હોય તે સવારે શેઠને આપી આવવાની જવાબદારી હું સંભાળું. રીક્ષા આગળ વધતી ગઇ તેમ તેમ તેની ફીલસુફી ભરી વાતો પણ લંબાતી ગઇ. મે કીધુ વાહ તમારૂ તો આખુ ઘર મહેનતું લાગે છે..?? તમે છો તો રીક્ષાવાળા પણ બહુ સારા પરીવારમાંથી આવતા લાગો છો. ત્યા તો ગદગદીત થઇ ગ્યો. રહેવા દયો હવે, અમને રીક્ષાવાળાને કોઇ સારા ન જ ગણે.. આ તો તમે સારા છો એટલે તમે મને સારો કહો છો. એમ તો હું પણ પેસેન્જરોને વરતતો થઇ ગ્યો છું. તમે સારા લાગ્યા એટલે તો બેસાડયા હતા બાકી આટલુ ચાંદી સાથે હોય ત્યારે રીક્ષા ઉભી જ ન રાખું. અને હા સાહેબ હું ભગવાન પર ભરોસો રાખીને રોજીરોટી રળવાવાળો માણસ છું. તમારેય કયાં ભાડા બાબતે મારી સાથે બારગેનીંગ કરવુ પડયું..?? આપણુ ભાડુ વ્યાજબી જ હોય.. છતાય કયારેક એવા ભટકાઇ જાય તો ભાડુ જતુય કરવુ પડે છે..

મે સવાલ કર્યો ભાડુ જતુ કરવુ પડે એટલે..?? ઇ કાઇ સમજાણુ નહી.. રીક્ષાવાળા કોઇ દિવસ પાઇ પણ જતી કરતા હશે..?? તે થોડુ હસ્યો ને અરીસામાથી મારી સામે જોતા જોતા બોલ્યો હા સાહેબ હું ભલો ભોળો સીધો સાદો માણસ છું, અને અમને રોજ સારા નરસા અનુભવ થતા રહે છે. ઘણી વખત કોઇ માથાભારે કે દારૂડીયા રીક્ષામા બેસી જાય અને તે કહે ત્યાં હૂ ઉતારી દવ એટલે મોટો રૂઆબ કરીને બોલે ચાલ ચાલ નીકળ અમારૂ ભાડુ ન હોય.. મને ઓળખતો નથી..??
બસ હું તેને ઉતારીને તરત આકાશ તરફ જોઇ લઉ અને મનમા જ બોલી નાખુ હે ભગવાન સંભાળી લેજે… પછી ત્યાંથી આગળ નીકળી જાવ. મે વળી પાછુ ઉત્સુકતાથી પુછયુ હે ભગવાન સંભાળી લેજે અેટલે શું..?? તે બોલ્યો અરે આટલુ સીધુ સાદુ ગણિત પણ ન સમજયા.??. હે ભગવાન સંભાળી લેજે એટલે હિસાબ સમજી લેજે. કોઇ ભાડુ ન આપવાની દાદાગીરી કરે તો હું તો તેમને પહોચી ન શકુ એટલે એ હિસાબ સમજવાનું કામ ભગવાનને સોંપી દઉ છું અને હા જેણે મને ભાડુ ન ચુકવ્યુ હોય તેના બદલામા તેને શું ફાયદો કે નુકશાન થાય તે નથી જાણતો પણ એટલુ તો દ્રઢ વિશ્વાસ સાથે કહી શકુ કે મને જે ભાડુ ન ચુકવાયુ હોય તેનાથી બમણું કે ત્રણ ગણુ ભગવાન મને કોઇને કોઇ રીતે આપી જ દે છે.. હું મનોમન બોલી ઉઠયો વાહ દોસ્ત વાહ.. તુ તો મને બહુ અગત્યનો પાઠ શીખવી ગયો.. અમારો મુકામ આવતા ઉતરી ગયા… હા નક્કી કરેલુ ભાડું ચુકવીને.. પછી તો હું ય શીખી ગયો.. બસ જયારે જયારે મને કોઇ વગર કારણે નુકશાન પહોચાડે છે ત્યારે હું પણ ઉપરવાળાને હિસાબ સોપી દઉ છું..

લગ્ન માટે યોગ્ય પાત્ર મળવું આજે મુશ્કેલ બની ગયું છે…

marriage

અમદાવાદના એક પોશ વિસ્તારમાં રહેતા પિયૂષ પાસે એ બધું હતું જે ૨૮ વર્ષની ઉંમરે એક યુવક પાસે હોવું જોઈએ. તેની પાસે સારી જોબ હતી, પોતાની કાર હતી અને ૨ બીએચકે ફલેટ પણ હતો જેમાં તે પોતાના પેરેન્ટ્સ અને નાના ભાઈ સાથે રહેતો હતો. આમ તો પિયૂષ માટે યોગ્ય છોકરી શોધવાના પ્રયાસ તેના મમ્મી પપ્પા ઘણા સમયથી કરતા હતા પણ જોઈએ એવું કયાંય ગોઠવાતું નહોતું. જ્ઞાતિમાં ખાસ અવર જવર ન હોવાથી પિયૂષના માતા પિતાના સંપર્કો પણ મર્યાદિત હતા. જે પણ છોકરી તેઓ પિયૂષ માટે શોધતા તેને કાં તો પિયૂષ ના પાડી દેતો કે પછી છોકરી તેને ના પાડી દેતી. કયારેક તો વાત શરુ થતાં પહેલા જ પૂરી થઈ જતી. આખરે આ શોધ લાંબી ચાલ્યા બાદ પિયૂષના માતા પિતાએ મેરેજ બ્યૂરોમાં તેનું નામ લખાવવાનું નક્કી કર્યું. દીકરો ૨૮ વર્ષનો થઈ ગયો હોવા છતાં તેનું કયાંય યોગ્ય ઠેકાણે ન ગોઠવાતા તેના મા બાપ થોડી ઘણી ચિંતામાં તો હતા જ પણ તેમને એમ હતું કે મેરેજ બ્યૂરોમાં તો પિયૂષને યોગ્ય કન્યા ચોક્કસ મળી જ જશે. આખરે એક દિવસ તેઓ પિયૂષ અને તેના સારા ફોટોગ્રાફસને લઈને એક મેરેજ બ્યૂરોમાં ઘણી આશાઓ સાથે પહોંચ્યાં. મેરેજ રજિસ્ટ્રેશન માટે ફોર્મ ભર્યા બાદ અને જે જરુરી પ્રક્રિયા હતી તે પૂરી થયા બાદ મેરેજ બ્યૂરોની રિસેપ્શનિસ્ટ સાથે પિયૂષની મમ્મીએ અમસ્તા જ વાત કરવાનું શરુ કર્યું. આજ કાલની છોકરીઓ કેવા છોકરા ગમાડે છે..?? તેમને કેવી સ્વતંત્રતા જોઈએ છે..?? અને કેટલી છોકરીઓ મેરેજ બ્યૂરોમાં રજિસ્ટ્રેશન કરાવે છે..?? વગેરે જેવા સવાલો તેમણે રિસેપ્શનિસ્ટને પૂછ્યા. જો કે જયારે તેમણે તેના જવાબ સાંભળ્યા ત્યારે તો તેમના હોશ જ ઉડી ગયા.

રિસેપ્શનિસ્ટે એક કિસ્સો તેમને સંભળાવતા કહ્યું કે એક છોકરીએ તો છોકરાને માત્ર એટલા માટે ના પાડી દીધી હતી કારણકે તેના ઘરના બે બેડરુમમાં જ એસી હતા પણ ડ્રોઈંગ રુમમાં એસી નહોતું. એક છોકરીએ તો છોકરા પાસે સિડાન કાર ન હોવાથી તેને ના પાડી દીધી હતી. એટલું જ નહીં પિયૂષની મમ્મીને તો એવું પણ જાણવા મળ્યું કે મોટાભાગની છોકરીઓ હવે જોઈન ફેમિલીમાં રહેવા માટે તૈયાર નથી થતી. એટલું જ નહીં છોકરાને જો ભાઈ બહેન કે મોટો પરિવાર હોય તો પણ તે તેમને હા પાડતા ખચકાય છે. કેટલીક છોકરીઓ તો પોતે ભલે બી.કોમ કે બીબીએ હોય પણ તેમને છોકરો તો સીએ કે એમબીએ જ જોઈતો હોય છે. સેલેરી પેકેજમાં પણ આ જ વાત લાગુ પડે છે. આ ઉપરાંત છોકરાની જો ટ્રાન્સફરેબલ જોબ હોય તો પણ છોકરીઓ તેને જલ્દી પરણવા માટે તૈયાર નથી થતી. છોકરાની પૈતૃક સંપત્તિ કેટલી છે તેની પણ ખાસ તપાસ થાય છે. કેટલાક કિસ્સામાં તો તેનું કેરેકટર કેવું છે તે જાણવા માટે ડિટેકિટવને પણ રોકવામાં આવે છે. છોકરીઓ પરણતા પહેલા જ મેરેજ કઈ રીતે કરવાના છે હનિમૂન પર કયાં જવાનું છે તે બધું લિસ્ટ પહેલાથી જ તૈયાર કરીને બેઠી હોય છે. આ સમસ્યાનો પિયૂષ જેવા હજારો મધ્યમ વર્ગના યુવકના મા બાપ આજે સામનો કરી રહ્યા છે.

ટીવી અને ફિલ્મોનું ચલણ વધતા અને સોશિયલ મીડિયામાં પણ લોકોનું શો-ઓફ જોઈ જોઈને છોકરીઓની અપેક્ષાઓ એટલી બધી વધી રહી છે કે કયારેક તે તેમના માટે યોગ્ય સાથી પસંદ કરવામાં અને કયારેક લગ્ન ટકાવી રાખવામાં પણ બાધારુપ બને છે. તેમાંય સૌથી વધુ મરો તો જે જ્ઞાતિમાં છોકરીઓની સંખ્યા ઓછી છે તેવા યુવકોને થાય છે. પૈસાદાર યુવકોનું તો આરામથી ગોઠવાઈ જાય છે પરંતુ મધ્યમવર્ગના કે કારકિર્દી માટે સ્ટ્રગલ કરતા યુવકો માટે ઈચ્છિત પાત્ર મળવું ઘણું જ અઘરું પડી જાય છે. માટે જ આજે સમાજમાં કયાંય ગોઠવાતું ન હોય તેવા યુવકોની સંખ્યા દિવસેને દિવસે વધી રહી છે. આજકાલ યંગસ્ટર્સને ઓનલાઈન પ્રેમ તો ફટાફટ થઈ જાય છે પણ આવા રિલેશન્સનો અંત પણ તેનાથી પણ ફટાફટ આવી જાય છે. તાજેતરમાં જ ગુજરાત હાઈકોર્ટમાં પણ આવો એક કેસ આવ્યો હતો જેમાં ઓનલાઈન પરિચયમાં આવેલું એક કપલ મેરેજ કર્યાના ગણતરીના દિવસોમાં જ છૂટું પડી ગયું હતું. છોકરા અને છોકરી બંનેને એકબીજા સાથે અપેક્ષાઓ અતિશય હોય છે પણ કોમ્પ્રોમાઈઝ કરવા કોઈ તૈયાર નથી થતું જેનાથી ડિવોર્સનું પ્રમાણ પણ વધી રહ્યું છે… marriage bride groom bureau indian india gujarat gujarati hindu matrimonial problem girl boy love marriage relation cast terms condition in marriage couple

હવે મેલ નહીં પણ ઇ-મેઇલ કરો…

postman

દૂર રહેતા પ્રિયજનોની જયારે ટપાલ કે ચિઠ્ઠી આવતી ત્યારે તેને વારંવાર વાંચી ખુશ થવાનો પણ એક જમાનો હતો. આજે રસ્તે રસ્તે દેખાતા પૉસ્ટના લાલ ડબ્બા હવે શોધતા પણ ના જડે એવી સ્થિતિ આવી ગઇ છે ત્યારે તસવીરમાં દેખાતો મુંબઈનો પોસ્ટમેન આપણને હવે મેલ નહીં પણ ઇ-મેઇલ કરો એવો સંદેશ આપતો હોય એવું લાગી રહ્યું છે.. (તસવીર : જયપ્રકાશ કેળકર)

દેશપ્રેમની આપણી ભાવનાને હવે જગાડવી પડશે..

૧૫ ઓગષ્ટ અને ૨૬ જાન્યુઆરી જેવા ઘણા રાષ્ટ્રીય પર્વોમાંથી આપણી દેશપ્રેમની ભાવના ધીરે ધીરે ગાયબ થતી જાય છે. આજે આપણે ક્રિકેટ મેચ, ફિલ્મો અને તહેવારોમાં જેવો ઉત્સાહ દેખાડીએ છીએ તેવો ઉત્સાહ આપણા રાષ્ટ્રીય પર્વો ઉપર નથી દેખાડતા. આ એક સત્ય અને કડવી હકીકત છે તથા આપણી કમનસીબી પણ છે. આપણી પાસે મોબાઈલમાં બિનજરૂરી વાતો કરવા, ફેસબુક, વોટ્સઅપ જેવા સોશ્યલ મીડિયા માટે સમય હોય પણ દેશસેવાના કામ માટે કે આપણા રાષ્ટ્રીય પર્વો માટે જો આપણી પાસે સમય ના હોય કે રસ ના હોય કે તે બાબત આપણી માટે ખેદજનક પણ છે.

આપણા દેશનો ઇતિહાસ ખુમારી અને શહિદીઓથી ભરેલો છે. આપણી ભારત માતાની રક્ષા તથા દેશને આઝાદ કરાવવા માટે આપણા લીલાછમ માથાઓ વધેરાઈ ગયા અને ઘણા લોકોએ પોતાની નોકરી, વ્યવસાય, ધિકતી કમાણી અને પરિવાર છોડીને પોતાની જાતને દેશ માટે કુરબાન કરી દીધી અને એટલે જ આ આઝાદીનો અનુભવ આપણે સહુ કરી રહયા છીએ પણ જયારે આ અમુલ્ય આઝાદીનું જતન ના થાય અને આપણામાં રાષ્ટ્રપ્રેમનો અભાવ જોવા મળે ત્યારે આપણા માટે કુરબાન થયેલા આપણા દેશ શહીદોનું આ અપમાન થતું હોય તેમ નથી લાગતું..?? શું આ બધા વિરલાઓ તેના પરિવાર માટે વધારાના હતા..?? આજે આપણી પેઢીને આઝાદી તૈયાર ભાણે મળી ગઈ છે એટલા માટે તે આઝાદીની આપણને કદર નથી કરતા પણ ગુલામી, પરતંત્રતાની તકલીફ શું હોય..?? તેની આપણને કોઈને ખબર જ નથી. ફક્ત વિદેશમાં ભણવું, ડોલર – પાઉન્ડ કમાવા અને ત્યાં જ સેટલ થઇ જવું. દેશનું થવું હોય તે થાય પણ આપણું સારું થવું જોઈએ એવી આપણી વિચારસરણી ને હવે બદલવાની જરૂર છે.

આજે આપણે આઝાદીની સાચી કિંમત સમજતા નથી અને ધર્મ, રાજકારણ, જ્ઞાતિ – જાતિના નામે લડાઈ, ઝઘડા, આંદોલન કરી દેશને નુકશાન કરીએ છીએ. આપણી આવકમાંથી સરકારને પ્રમાણકતાથી ટેક્સ ભરી દેશની પ્રગતિમાં હિસ્સો આપવાને બદલે આપણે ટેક્સ ચોરી કરીએ છીએ, સરકારના લાભો ખોટી રીતે મેળવવા આપણે ઘણા કાવા દાવા પણ કરીએ છીએ, મોબાઈલ, ટીવી, ઇન્ટરનેટ જેવી ટેક્નોલોજીનો આપણે કેવો ઉપયોગ કરીએ છીએ..?? અને આપણે શું છીએ..?? આપણી ફરજો શું છે..?? તે જોવાને બદલે આપણે સરકારને અને બીજા લોકોને પણ તેની ફરજો સમજાવીએ છીએ..?? અને આવું બધું કરવા માટે જ આપણને આઝાદી મળી છે બરોબરને..??

આજે આપણો દેશ આંતરિક અને બાહ્ય જેવી ઘણી સમસ્યાઓથી પરેશાન છે તેવા સમયે આપણે દેશ માટે અને તેની પ્રગતિ અને વિકાસ થાય તે માટે વિચારવું જોઈએ. આપણા સમાજને રાષ્ટ્રપ્રેમને લગતું શિક્ષણ આપવાની જરૂરીયાત આજે વર્તાઈ રહી છે. આજે જો મહાત્મા ગાંધી સહિત આપણા વીર સપૂતોએ આપણા દેશ માટે વિચાર્યું ના હોત કે સમય ના આપ્યો હોત તો આપણી અત્યારે શું હાલત હોત..?? જો આપણી પાસે જ દેશ માટે સમય નહિ હોય તો બીજાને ને તો ક્યાંથી હોય..?? તો જયારે દેશ મુશ્કેલીમાં આવશે ત્યારે આપણને કોણ બચાવશે..?? તેવું વિચારી દેશના વિકાસને લગતી બાબતોમાં આપણે તન – મન – ધનથી લાગી જવું જોઈએ.

તો ચાલો હવે આપણે સહુ જાગ્યા ત્યારથી સવાર સમજીને જાહેરમાં જેટલી બહાદુરી દેખાડીએ છીએ તેટલી જ બહાદુરી આપણા દેશ માટે દેખાડી અને આ દેશના તમામ લોકોને આપણા પરિવારજનો સમજી અંદરો અંદર ઝઘડવાનું બંધ કરીએ તથા આપણા દેશ માટે માત્ર બોલીને જ નહિ પરંતુ સાચા અર્થમાં સમય અને શક્ય બને તેટલું યોગદાન આપીને આપણી અમુલ્ય આઝાદીનું સાચા અર્થમાં સન્માન કરીએ.. ૭૨ માં સ્વાતંત્રય પર્વની આપ સહુને ખુબ ખુબ શુભેચ્છાઓ…

જયહિન્દ..

અતુલ એન. ચોટાઈ
પત્રકાર અને લેખક
રાજકોટ – ગુજરાત